Gedichten. Deel 1. Teksten

[901] Nachtpauwoog^(aant.)

Avond van schapevacht en pauwenogen.
Over mij heen de lauwe vleugelslag
der vogelen naar 't einde van de dag,
tot voor mijn voeten langzaam omgebogen;

terwijl zijn uren worden afgewogen
tegen wat gij met heel de tijd vermag,
verlopen sedert ik u niet meer zag
en aan mijn ondervinding was onttogen.

Dichter dan ooit is het geluk nabij.
Ik voel het in de armen en de benen
die meebewegen en ook aan het hoofd
wordt het met duizend wimpers uitgedoofd
en blijft het zwevend voor mij uit verschenen,
komt weer terug en is nog niet voorbij.