Gedichten. Deel 1. Teksten

[899] Vervaldag^(aant.)

Het oud aroom dat om de dingen hing,
is langzaam van hun wezen afgegaan
sedert ge niet meer zijt voorbijgegaan,
zoals Saturnus wandelt in zijn ring.

Bij het verbreken van dezelfde kring
waarin de sterren reizen op hun baan
zijn mijn gedachten naakt komen te staan
in het portaal mijner bewustwording.

Ik moet de wereld in zonder respijt
en zou niet weten uw verblijf te noemen.
De woorden gaan vooruit en wenken mij.

Hier valt geen enkel feit meer te verbloemen.
Maar elke waarheid heeft zijn overzij.
Ik ben u aan de buitenkanten kwijt.