Gedichten. Deel 1. Teksten

[p. 442]

[894] Silhouet^(aant.)

De nachten doen u langzaam in elkaar,
totdat ik u op mijn netvliezen vang.
Ik zie u groeien op het maanbehang.
Gij komt weer met uw eigen lichaam klaar.

Het krijgt de oude omtrek. Kleed en haar
zijn nog dezelfde, even los en lang
als van de mode, voor uw dood in zwang.
Er is bij dit herleven geen gevaar.

De morgen kan geen vinger van u vinden,
al heeft de zon de kamer volgezet
met licht, dat u direct zou moeten binden
aan 't zelfde oog, volgens dezelfde wet.

Om u niet door de schijn te zien verslinden
hebt gij u tijdig in het niet gered.