Gedichten. Deel 1. Teksten

[891] Keldergat^(aant.)

Fluistering tussen ons in, grondwind
over de weg, tegen de buitenmuur.
Vindplaatsen van dood blad en oud papier
gaan stil te keer, alsof gij weer begint.

Krankzinnigheid, waaraan ik mij opwind
met zachte feesten tot in elke kier,
nadert, verwijdert zich, vat bijna vuur;
brand, die het dor gedachtehout verslindt.

Gij die ik met hetzelfde oog aanschouw
en de vanzelfheid waar 'k een overbuur
of boom mee ken, moet blijven in de kou;

kunt u niet van het ritselen ontdoen
en om het huis heen lopen naar de deur,
uw hand uitsteken en hem opendoen.