Gedichten. Deel 1. Teksten

[p. 420]

[861] Riviéra^(aant.)

De helling schuift met bloemkastelen dicht.
Wegen die ik niet wist dat verder konden
hebben hun col de wolken in gevonden
naar deze zee waaraan het zuiden ligt.

Ik overstroom van louter vergezicht.
Tegen het Estérelle-gebergte ronden
de blauwe baaien zich op kristalgronden.
Tot in Italië schijnt het zonlicht.

De auto klimt en daalt in de rotonde
en open galerijen van de lucht,
spiralen trekkend door het hemelhuis.

De lange vasteland-cadans ontbonden,
komt het reisbeeld tot staan onder zijn vlucht.
Wij stappen er in uit. De wereld ruist.