Gedichten. Deel 1. Teksten

[p. 402]

[829] Vercors^(aant.)

't Massief gaat van elkander naar het hart
der korreling, der onverschenen wet,
die nog geen naam of noemer heeft gezet
onder de macht die ieder meten tart.

Schrik in de benen en het bloed benard,
zie ik de wanden wijken uit het bed
van het riviertje, dat meandert met
de muren, wier geweld het dartel tart.

Verkleind tot mier in deze majesteit,
kruipt onze auto langs de richels rond.
Een nagel kan ons hier verwijderen.
De afgrond gaapt in onverschilligheid.
Alleen een kijker ziet ons vorderen
op de corniche; dan knipt een tunnelmond.