Gedichten. Deel 1. Teksten

[828] Plexus solaris^(aant.)

Soms heeft de weg een ruimte die ik weet
uit baarmoederverblijf en celbestaan
binnen het sperma van een vroeger man,
die mij na hem op aarde komen deed.

Iets wat ik om het leven niet versleet
neemt dan voortdurende verrukking aan.
De verte stelt bij elke zon een maan,
bij elke vrouw een man die haar vergeet.

Aan kruispunten staan handwijzers gereed.
Ik ben naar u op weg, van u vandaan.
Een wit kasteel achter een oprijlaan
kan al het vaderhuis zijn dat zo heet.

Diep door een dal, omhoog in een bergspleet:
voor op de bumper houdt de kleine vaan
koers naar het einde, iedere douaan
sluit de slagbomen achter onze rit.