Gedichten. Deel 1. Teksten

[802] Aanhalingstekens^(aant.)

‘Ik ben geen lichaam meer.
Mijn ogen zijn een vergezicht,
mijn oren straatgerucht,
mijn handen tegenwind en -weer.

Mijn voeten zijn van het weleer
de afstand en de vlucht.
Hoe kom ik in het woord terecht,
bij alle willekeur

van weg en zintuig? Deel voor deel
ontviel ik mij als een teveel,
maar het geheel, waaruit ik wies,
heeft geen orgaan om dit verlies
te ondervinden: been en merg
werden tot boom en berg.’