Gedichten. Deel 1. Teksten

[p. 379]

[795] Ondertrouw^(aant.)

Er is een sneeuw begonnen in de straat.
Ik voel hoe of het werkwoord overgaat
in zijn verleden tijd. De wil verdwijnt
om nog vandaag te zijn en zonder eind.

De stilte die buiten het huis bestaat,
geeft aan het lege hart hilte en baat.
Alles wat niet meer wezen kon omlijnt,
tot uw gestalte voor het raam verschijnt.

Ik had u eerder ook niet horen komen.
Dit is de deur. Een zoete streem van kou
gaat u vooruit, terwijl gij binnentreedt.

Zolang ik het niet beter van u weet,
zijt gij weer met uzelve toegenomen
en staan wij tot elkaar in ondertrouw.