Gedichten. Deel 1. Teksten

[p. 370]

[779] Amethist^(aant.)

Er komen zieke plekken in de boomen.
De avondzon verpluist in zachte mist.
Aardappelloof-rookwolken-amethist
staat als een steen, met neergezonken zoomen.

Ik zie een boer er in naar huis toe komen.
Hij is van aardewerk, zoo langzaam is 't
dat hij beweegt binnen de loome lijst,
die hem al wandelend houdt opgenomen.

De prent veroudert en valt uit elkaar.
De steenen weenen en verdwijnen tusschen
de watten, die daar hangen als een kussen

donzen grisaille groeisel. Hier en daar
steekt nog een pijn van licht over de vacht
uit de foedralen van de zware nacht.