Gedichten. Deel 1. Teksten

[p. 355]

[750] Verwildering^(aant.)

Steeds meer bij zich vandaan is aangevangen
uw voortbestaan, een stergewijze vlucht.
Reeksen bestanddeel, afgesnoerd, bevrucht,
zie ik als dril in voorjaarsslooten hangen.

De sterrebeelden slaan hun witte slangen
tegen de nacht, krioelen doet de lucht
van kleine dieren in hun paringszucht.
Gij existeert met omgekeerd verlangen.

Hoe zal ik u nog volgen op uw tocht?
Gij hebt mij met uw onmacht overmocht
uzelf te blijven tegenover mij.

Tot aan uw onbekende overzij
ligt tusschen ons de generatie in
uwer voortdurende verwildering.