Gedichten. Deel 1. Teksten

[p. 339]

[719] Optiek^(aant.)

De herfst wordt weer met boomen geel en rood;
bloedbosschen tegen blauwe luchten,
waarin de herten langzaam vluchten,
gestremd door het opaal dat hen vergroot.

Zóó naderbij staat alles met een stoot,
- in alle tuinen hangen vruchten -,
dat ik geen grenzen hoef te duchten
tusschen mijn rijpe droomen en uw dood.

Zonder verwondering zou ik u hier
zien loopen, nu mijn oogen glanzen
van een direct geluk, als bij een dier.

Om met u in dit afgerond kristal
samen te zijn, liggen mijn kansen
ver boven hun waarschijnlijkheidsgetal.