Gedichten. Deel 1. Teksten

[712] (Ik sta verslonden van het oogenblik.)^(aant.)

Ik sta verslonden van het oogenblik.
Kortsluiting met de eeuwigheid
houdt u bijeen in tijd.
Met mijn bestaan bestendig ik
uw statica. Op elke plek
bevestigt gij uw feit.
Waarop ik samentrek. Gij zijt
in 't oog van God de blinde vlek,
boven mijn tegenwoordigheid.
Ik heb geen lot. Een woeste bloei
springt op achter mijn tred.
Nooit worden wij verleden tijd.
Zoolang ik mij met u bemoei
zijn dood en leven zonder wet.