Gedichten. Deel 1. Teksten

[556] Venster^(aant.)

Stonden, in mij gestorven,
liggen jaar in jaar uit
in een vergeeld geheim.
Ik heb niets meer verworven;
ik heb niets kunnen zijn
dan voor dit landschap: ruit,
bestoven en besterd.
Al wat hierbinnen werd
zal later eeuwig zijn.