Gedichten. Deel 1. Teksten

[p. 252]

[535] Klankleer^(aant.)

Tusschen de doodgordijnen bleven
al uw hoedanigheden achter:
de stomme voornaamwoorden, het verkrachte
lidwoord en de leege adjectieven.

Verbum en voegwoord drijven
in zeeën zonder oever.
Ik kan alleen nog klanken schrijven,
die geen grammatica behoeven.

O vele onomatopeeën,
die mij doorschreeuwen, uitroepteekens,
als bliksems slaande hun lidteekens
tegen de stof tusschen ons tweeën.