Gedichten. Deel 1. Teksten

[536] Gruis^(aant.)

Er waren vaste kernen in uw huis.
Er stonden witte sterren in uw bloed,
waartegen zich mijn verzen konden bouwen.

Sedert verging de wereld, uit het gruis
klinken brokstukken lied, niet in te houden;
en dwaal ik in een cirkel om de dood.