Gedichten. Deel 1. Teksten

[p. 246]

[523] Orpheus^(aant.)

De strenge grenzen van den dood
zijn overschreden zonder licht.

Ik heb gevoeld een vederlicht
weerstaan, dat in mij zonk als lood.

Ik buig het doode uit elkaar
en dieper gaat mijn wezen in
de verre staar, de bleeke kim.

Achter mij sluiten zich als haar
verhindering en siddering.

Het laatst, elastische gebaar
der nu verlaten levensring.