Gedichten. Deel 1. Teksten

[p. 202]

[420] (Rokken, waarin gij hebt geloopen,)^(aant.)

Rokken, waarin gij hebt geloopen,
hangen languit.
Een kous ligt neergedropen
op het tapijt.
Uw schoenen staan verschrompeld
onder het bed.

Gij zijt met mij ineengeschoven
en elke schrede meet u uit.
Ik ben het ruimtelijk vermogen
uwer onstoffelijkheid.

En door mijn uren loopt uw tijd
met leege manen langs de dingen;
waarmee zij zich doen ondervinden
in omgekeerde kenbaarheid.

Ik ben uw allerlaatste ruit
om door te zien; een trommelvlies
tusschen luisteren en geluid;
tong, tand, kies
tusschen honger en fruit;
keel en huig;
zesde zintuig;
getal dat staat tot u
als een tot nul;
een nimmer uitgevoerd besluit
van wil tot iets;
een immer aangevuld verlies
van alles boven niets.

Want mijn herinnering formeert
vleesch en gestalte, stem en lach.
De zinnen, binnenwaarts gekeerd,
brengen u aan den dag.