Gedichten. Deel 1. Teksten

[p. 194]

[411] Ambtman^(aant.)

Zij hebben zich God- en versvergeten
over papieren heengebogen,
waarin de leugen lag te drogen
van wat men van hem dacht te weten.

Zij hebben zich opnieuw vermeten
vonnis te wijzen als te voren,
zonder de eeuwigheid te hooren;
zonder de nachten aan te boren,
in deze muren uitgezeten;
zonder de echo aan te hooren,
in deze steenen vastgebeten;
zonder te knielen bij de sporen,
in deze vloeren uitgesleten;
zonder zich aan den dood te storen,
die van de nap zit mee te eten.

Zij kennen Vondel aan z'n plein
en Sophocles uit den foyer;
zij moeten eenmaal hun venijn
spuwen op een risée.

Dies zal hij nog gevaarlijk zijn,
zoolang register en dossier
beslissen over lijf en ziel.