Gedichten. Deel 1. Teksten

[p. 122]

[267] Doodbloei^(aant.)

Uit het versteend gebeuren
met u en mij maken zich los,
beweening achteraf
van het bijeenbehooren,
dat voortaan woord en graf
beschoren blijft;

wat u betreft:
uit het verstard bezit
breken ontdane rozen
hun wit,
dit is het broze
nasterven, dat nu openstaat,
in doodklimaat.