Gedichten. Deel 1. Teksten

[266] Ontworden^(aant.)

Uw hand, die als een vrouw zich gaf,
ligt op uw andere hand in 't graf;
nooit staat de eeuwigheid hem af.

Toevluchten van uw armen zijn
geslonken tot de starre pijn:
mijn leege armen zijn de mijn'.

En waar uw oogen zijn geweest
is van verlies het licht bevreesd;
binnen mijn oogen het allermeest.

Uw bloed, dat woord werd in mijn hand,
stroomde buiten het zinsverband,
verloren in het zand.