Gedichten. Deel 1. Teksten

[260] Bezinning^(aant.)

Heen zijn, vers worden en verblijven
bijeen als in levende lijve;
handen die streelen, schrijven, schrijven...

Wat monden bij elkaar ontdekken,
gaat zich in landschappen uitstrekken,
om verder leven te verwekken.

Wat oogen voor elkaar verzwegen,
wijl de leden er over negen,
staat in het sterrendiep gestegen.

Alleen met u in de gedachte
gaan de avonden overnachten,
om op uw wederkomst te wachten.