Gedichten. Deel 1. Teksten

[208] (De nacht wordt transparant als een septembermiddag.)^(aant.)

De nacht wordt transparant als een septembermiddag.
Een vrouwenlichaam maakt zich los, verblindend.
Ik voel dat mijn verlatenheid vermindert.
Zij neemt mij bij de hand, ik roep: ik ben verwilderd,
raak me niet aan. Maar zij omhelst mij innig.
Wij breken water door, dat siddert, siddert.
Dit is haar rijk, dat zich zijn koning weer herinnert.