Gedichten. Deel 1. Teksten

[193] (Weenen omdat zeilen zoo verrukt)^(aant.)

Weenen omdat zeilen zoo verrukt
Het lichaam als een vlam gebukt
op het witte waterstuk.
Stroomen en volkomen zijn
vrouwelichaam achterover
naar beneden naar beneden
met het blinken rug aan rug
en de ziel het helle zeil
als een vogel over mij
hemelsnede
heil.