Gedichten. Deel 1. Teksten

[157] De bruid zingt^(aant.)

Ik heb mijn lichaam prijs gegeven,
en prijsgegeven zal ik zingen
de nooit-gekende sidderingen,
waarmee de ziel het bloed
binnen voer en voor goed
mijn lichaam dansen doet,
mijn lippen kussen doet,
mijn handen streelen.

O dalen zonder vallen, zóó verheven,
dat men op alle bodem engelen ontmoet.
O vallen en verworden, zóó om 't even,
dat men zich van zichzelve gansch ontdoet.
O vinden van een nooit gevonden leven,
tusschen zichzelve en de engelen begroet.

Ik weet dat hier de dood mee is gemoeid.
Maar des te meer ontbloei ik van de vele
uitstortingen van vrede en van leven:
dit is het groote voorspel, het is goed
voor u te zijn geboren, mijn beminde,
die ik zich in mijn lichaam voel bevinden.