Gedichten. Deel 1. Teksten

[141] Tochten...^(aant.)

Tochten die met mijn bloed beginnen
maken zich roekeloos los,
om in de dunne zenuwen te zingen.
O gelukzaligheid, dien jubel af te dwingen
van knoop tot knoop, totdat hij zwevend wordt
om eens, o blind heelal, in haar te trillen.