Gedichten. Deel 1. Teksten

[142] Middernacht^(aant.)

Geluiden dooven in geluiden
en lichten staan in lichten blind.
Vreezen, die niets meer hebben te beduiden,
nu ik me één stap van den dood bevind

tergen nog uit gewoonte bij het buigen
om late hoeken, tot ik me hervind
te middernacht, mijn eigen ooggetuige,
een wezen, dat zichzelf niet meer bemint.