Zacht Lawijd. Jaargang 7

Ingezonden 2

AMVC LETTERENHUIS
Jan STUYCK
Minderbroedersstraat 22
2000     ANTWERPEN Erembodegem, 13 maart, 2008 Lieve Jan, Zo vaak gebeurt het niet meer dat je een brief van mij krijgt. Toch acht ik het nodig, naar aanleiding van het speciale nummer van Zacht Lawijt gewijd aan uitgever Bert Bakker, mijn bijdrage te leveren. Voor mij was oorspronkelijk Uitgeverij Bert Bakker een door en door protestantse uitgeverij, die hij geërfd had en hijzelf zeer godsdienstig was. ik had wel vage echo's gehoord van het feit dat hij ook ambieerde als literair uitgever beschouwd te worden. Ik kende hem dus niet, maar op een dag was er telefoon van die Bert Bakker die mij wenste te ontmoeten in Brussel om samen te dineren en zijn probleem te bespreken. Ik ging erop in en we spraken af dat ik hem aan zijn hotel aan de Adolphe Maxlaan zou ophalen en dan samen naar het restaurant voor de besprekingen. Het was toen al vrij moeilijk parkeren daar en ik vroeg de portier mijnheer Bakker te laten weten dat ik op hem wachtte. Na een behoorlijke wachttijd verscheen hij en ik zag al van ver dat hij dronken was. Met de hulp van de portier kregen we hem in de wagen en het was vrij laat toen we in het gereserveerde sjieke restaurant aankwamen. Het duurde een tijdje voordat hij iets had besteld, maar met drinken ging hij voort. Hij legde zijn probleem in verwarde taal uit, maar ik had heel gauw begrepen dat zijn enige bedoeling was ook door Vlaanderen te worden gesubsidieerd voor een nieuw op te richten tijdschrift, waarvan hij en ik hoofdredacteurs zouden worden. Ik geloofde er geen woord van. Het diner was afgelopen, er was geen klant meer, de obers werden nerveus en uiteindelijk geraakte hij toch naast mij in de auto. Zonder iets te vragen bracht ik hem naar zijn hotel terug. Toen hij de portier herkende begon hij te vloeken: ‘wat? op dit uur in Brussel naar bed, geen denken aan’ en hij bleef zitten in de auto. Ik wendde ij tot de portier die nightclub ‘Le boeuf sur le toit’ aanbeval. Daar heb ik hem afgeleverd en ben er vandoor gegaan. Ik heb nooit meer iets van hem gehoord. Met dit verhaal wou ik mijn steentje bijdragen aan de biografie van leeftijds-collega Bert Bakker. Ik hoop dat we elkaar nog bij de een of andere gelegenheid zullen zien en ik hoop dat vrouw en kroost het goed maken. Hartelijke groeten, A. MANTEAU