De zingende kruijer

Zich vermakende met een aantal fraaije Liederen, welke veel gezocht en gezongen worden. Alle op bekende en aangename wijzen.

Liza's klagt, over het vertrek van haar Minnaar, naar den oorlog.

Op een aangename wijs.

Het was 's morgens met den dag,

Dat den trom de soldaat kwam wekken,

[p. 21]

 

Dat Liza haar minnaar zag,

 

Om met 't Regement te gaan naar den slag,

 

En voor eeuwig moet ik vertrekken!

 

Riep hij bevende met een zucht.

 

Vaarwel, Liza! ik vrees geweld,

 

Want gij zult welhaast een ander minnen,

 

Vaarwel, Liza! ik vrees geweld,

 

Want ik moet sterven in het veld,

 

Want ik moet sterven in het veld.

 

 

2

Hierop wierp deze held,

 

Zijn wapentuig ter neder,

 

Liza nu in dit moment,

 

Viel in zijn armen dood ontsteld,

 

Dâarop zoo stroomde haar tranen teeder;

 

Aanziet het schouwspel der brave soldaten,

 

Want nooit zal ik haar verlater wezen,

 

Ziet vrienden, ik gevoel geen smart,

 

Want nooit zal ik haar verlater wezen,

 

Ik sterf liever aan haar hart,

 

Ik sterf liever aan haar hart.

 

 

3

Door droefheid afgemat,

 

Kan de koelheid u overwinnen,

 

En denk eens hoe dat mijn hart,

 

Ja hoe geheel mijn zinnen,

 

Eens zou bewogen zijn door uw smart,

 

Mijn bange ziel nooit meer kan leven,

 

Wat zou mij ooit weêr vreugde geven,

 

Want nu verlang ik naar mijn dood,

 

Maar ach, Colijn! als gij vertrekt,

 

Ziet dat mijn leven 't lot doortrekt,

 

Ziet dat mijn leven 't lot doortrekt.