De Zeeuwsche minnezanger


Kerkerklacht. Op eene fraaie wijze. Thans zuchtend in dit kerkerleven, Gekluisterd door het zwaarst verdriet, Kunt gij alleen mijn hoop doen leven, En daarom ach vergeet mij niet, Vergeet mij niet.
[pagina 45]
Zoetlief, wat ramp is mij beschoren, Wat smarte baart mij uw verdriet, bis. Doch wees gerust en wil mij hooren, Vergeten zal 'k u eeuwig niet. bis. Neen eeuwig niet. Gij zijt het die mij thans doet zuchten, De traan die aan mijn oog ontvliedt, Gevangen zal ik voor u duchten, Daarom zoetlief! vergeet mij niet. Vergeet mij niet. Neen, nimmer zal ik u vergeten, Hetzij in vreugde, ramp of smart, En zuchtend naar het uurtje streven, Om u te drukken aan mijn hart, Ja, aan dit hart. Bewandel steeds het pad der rozen, Vergeet deez' stille tranen niet. Ik heb u eenmaal uitverkoren, En daarom, ach! vergeet mij niet. Vergeet mij niet. Mijn heil op aard is thans verdwenen, En ach, mijn droefheid is zoo groot. Verwijderd van u zal ik weenen, En blijven trouw tot in den dood, Tot in den dood. Geduld zal dan ons lot verzachten, Tot dat ik hopeloos wederkeer;
[pagina 46]
De hemel schenke u steeds krachten, Zoo krijgen wij dan ons begeer. Ja ons begeer.