De Zeeuwsche minnezanger

Verzameling van Uitgezochte Liederen

De getrouwe liefde van Karel en Louise.

Wijze: Gelijk een schip op zee.

Ach Karel! waar moogt gij zijn?
Mijn lief, mijn teerbeminde?
Ach! mocht ik maar bij u zijn,
Bij u, mijn welbeminde,
Ik zit hier in het groen,

[p. 16]

 

Niemand, die mij vermaak kan doen,

 

Als gij, dien ik bemin,

 

Waar ik mijn troost in vind.

 

 

 

Louise, ik hoor uw geklag,

 

Zoetlief ik zit gevangen,

 

Zoowel bij dag als nacht,

 

Zit ik onder bedwangen;

 

Ik geef u goeden raad,

 

Kleed u als man en wordt soldaat,

 

Dan gaan wij naar de Oost

 

Al met elkaâr getroost.

 

 

 

Zij ging blij naar 't werfhuis heen,

 

Om door de woeste baren

 

Met haar liefste wel te vreên,

 

Naar 't zwarte land te varen.

 

Zij kwamen in de Oost,

 

Hadden aan elkander troost,

 

Maar ziet daar kwam een dag,

 

Dien men met droefheid zag.

 

 

 

Zij vochten met kloeken moed

 

Vier uren tegen de zwarten,

 

Maar door hun grooten stoet,

 

Wordt elk benauwd om 't harte,

 

Louise kreeg een schot

 

In haar borst, wat droevig lot,

 

O ijselijk ongeluk

 

Dat hun nederdrukt.

 

 

 

Men bracht haar naar 't hospitaal,

[p. 17]

 

Men ging haar wond verbinden,

 

Zij sprak den generaal,

 

Van haar en haar beminde,

 

Van haar vader wreed en straf,

 

Daar zij nu bewijs van gaf,

 

Daar zij uit liefde groot,

 

Was gekomen in deez' nood.

 

 

 

Wel, sprak toen de generaal,

 

Wanneer gij zijt genezen,

 

Zal Karel uw gemaal,

 

Dit zweer ik, eeuwig wezen,

 

Gij hebt dit wel verdiend,

 

Daarvoor moogt gij met uw vriend,

 

Over d' Oceaan,

 

Terstond naar Holland gaan.