Yang. Jaargang 24

[p. 71]

‘Vollendung’
Bij Midas Dekkers' mummies
Jean-Paul Den Haerynck

Onopvallend heeft ze zich van het leven
tussen blad en steen, alsof zij er toevallig
was, een opslagplaats voor warmte even,
een loerend oog dat schielijk wegschiet

uit een grens van dood, beroofd achter
een boekenkast. Tussen de houten wanden
heeft ze zich uitgestrekt, als was zij prachtig
ingewikkeld in de droogste lucht. In planken

ingelegd als was zij mens. Heeft zij bereikt
wat ooit haar oorsprong was, haar streven
van het ei uit af: roerloos en dood gelijk

krijgt zij de adem toegegeven die haar ontbreekt,
de schoonheid die zich meester maakt van leven
dat op haar hagedissenvel niet meer verbleekt.

Toegift nog na jaren: ‘De dood staat haar uitstekend.’