Der Vrouwen-peerle. Dryvoudighe Historie van Helena de Verduldighe, Griseldis de Saechtmoedighe, Florentine de ghetrouwe

Hoe Florentina als een jonck Pelgrim vertrack metten Ridder tot sijnen Coninck.

DOen track Florentine als een Pelgrim metten Ridder tot zijnen Coninc daer sy Alexander vant gaen inden ploech ghebonden diese groetede, maer hy en kende sijn wijf niet. Ende doen quamen sy by den coninck die den Ridder eerlijcken ontfinc, ende vraechde hem terstont hoe hy gevaren had. Doen seyde die Ridder Genadige Heer Coninc ick sal u die waerheyt vertellen, want ic en sach noyt eersamer noch volstandigher vrouwe dan Alexanders wijf, alsoo

[fol. D2r]

en wildese mijnen wille niet doen en had ickse daer toe bedwonghen ick en hadde van daer niet leuende ghecomen overmits der macht van haren edelen vrienden. Doen seyde den Coninc Laet ons goet chier gaen maken, ende seght my van waer brengdy desen vremdelinc, den ridder seyde, Heere, ick en sach noyt avontuerlijcker ionckman, want hy heeft my den langen wech verkort, ende hy can veel genuchten maken, doen seyde den Coninc: Soo moet hy een wijle by ons blyven, ende wat hy begheert sal ic hem schencken, aldus maecten den vremdelinck groote ghenuchte met sijn spel ende sanck, maer sy dacht altijt dat haer een vreucht oock cortelijck aencomende was, dus heeft den koninck haer begracyt, ende seyde, Heer weest vrolijck sonder vaer, wat gy van my begeert sal ic u geven, dus is de maent ten eynde gecomen, daer Florentine alle daghe na gerekent had, ende sy ginc totten Ridder, seggende, de maent is uyt, daer komt aen in onser werc eenen goeden tijdt, dus moet ic reysen na Ierusalem ende voorts na Engelant waerom ic ooc oorlof bidde. Doen seydet den Ridder de coninc, hoe de Pelgrim moeste reysen, Doen werdt hem daer voor een gifte geordineert een schoon Turckx peert, ende daer mede getelt duysent goude besanten Doen seyde den pelgrim, neen mijn Heere, dat peert en begeere ick niet want ick wil te voet besoecken dat graf mijns Heeren Iesu, ende gelt en begheer ick ooc niet, ick wil mijnen kost bidden om godt, om alsoo de armoede mijns heeren na te volgen maer ic begeere een ander bede, dat u wel te doen staet, ende seyde Heer Ridder ghy weedt dat ic hier alleen in dit lant ben, ende en weet den wech niet, ende de sprake en kan ic niet verstaen, om mijn pelgrimagie te volbrengen, ende dat heylich graf te besoecken, daer ick om ghecomen ben soo begheer ic boven al dat gy my nu wilt geven eenen kersten, die my eenen getrouwen broeder sy om met my over wech te gaen, want t'soude my te lanck vallen alleen te reysen. Doen seyde de ridder: neemt eenen die alexander heet die sal u wel dienen, op dat hem onsen Coninck niet meer en sie, want anders soude ick noch dicwils van hem groot verwijt hooren, want door hem is my groote schande gecomen, doen seyde de pelgrim recht oft hy hem niet en kende wel laetten my sien, wat man dat is. Doen ginck den Pelgrim met den ridder daer de Kerstenen inden ploech gingen seer hert ghebonden, ende hy aenhoorde hun deerlijc clagen, ende elck vande kerstenen begeerde verlost te zijn. Ten laetsten quam hy aen de ploegh daer alexander in ghespannen was, daer hy toe seyde Broeder wildy met my over wech reysen. Doen seyde alexander met bedruckter herten, niet meynende dat hy verlost soude worden, ay lieven Heere oft ic den dach leefde dat gy de macht hadt om my te helpen wt desen last, ick soude al mijn leven uwen armen dienaer zijn, ende ic soude voor u mijn leven stellen, doen seyde hy totten ridder, dien kersten wil ic

[fol. D2v]

hebben die sal my wel dienen op den wech doen wert alexander ontbonden wt den ploech ende wert den Pelgrim ghegeven aen zijn hant, ende doen so gaf hem den Ridder eenen brief met des Coninckx seghel, om vry gheley te hebben totten heyligen grave ende wederom al dat lant door, als sy dan haer Pelgrimagie gedaen hadden so sijn sy weder gekeert nae den zeecant om nae huys te trecken Doen vonden sy eenen kersten Prince die over zee wilde met een schip, ende die Pelgrim badt hem segghende Wilt ons doch ooc laten over varen om Godts wille. Doen seyde die Prince: Heere dat en sal u niet gheweygert zijn, maer wy zijn in sorgen oft het schip te seer gheladen waer ende wy en hebben des Coninckx gheley niet. Doen toonde die Pelgrim den prince den brief des Coninckx seghel. Dies hy blijde was, doen trocken sy dat seyl inden top, lichtende hun anckers, willende varen doen riep die schipper segghende aldus.

Wel aen wel aen al sonder sparen
'Tschepe 'tschepe, laet ons gaen varen.
Laet drijven tschip voor wint voor waghe
Want binnen eenen dage,
Seylde ick dus wel twee hondert mijlen:
wy sullen dus landen in corter wijlen
die Heer heb lof van soeten lavene
Ic sien van verre die kerstenen havene

Doen seyde alexander Got danckende

O Hemelschen Vader weest minlijck ghedanckt
Dat ick kerstenrijck sie, daer ick twee jaeren
Godt om ghebeden heb, dies my verlanckt
In mijn herte sonder openbaren,
Nu laet ick Syrien varen
Dies danck ick den Heere die hier neder daelde,
En Mariam troostersse van alle sondaren,
Lof heb Godt die aen het cruys ons schult betaelde,
Lof die sijn vrienden uyter hellen haelde.

Ende also zijn sy cortelinghe overgecomen sonder eenich ongeluck. Als dat schip te lande was, so gingen sy al uyt ende die Pelgrim bat orlof aen den Heere, die tot hem seyde Lieve Heere u scheephuere ende uwe montcosten sal ic voor u ende uwen broeder betalen, dies wilt mijnder weder gedencken in u gebedt. Doen seyde die Pelgrim: dat moet u Godt metter eewiger glorien loonen als v siel van hier gescheyden is. So orlof nemende aenden Grave sijn onder hen beyden na Mets gereyst, ende sy hebben tusschen malcanderen veel woorden ghehat inden weghe, ende Alexander vermaende dickwijls dat hy so eerlijcken deuchdelijcken wijf hadde, ende als sy quamen op twee dachvaerden na by der stadt van Mets so seyde die Pelgrim o mijn broeder Alexander nu moeten wy scheyden, hier is den wech om nae mijn logijs te reysen. Waer af Alexander bedroeft wert ende seyde Ic danck u der broederlijcker trouwen die ghy my gedaen hebt maer ick bidde u dat gy met my wilt reysen tot Mets, ick ende mijn vrienden sullen u groote deucht ende eere bewijsen ende sy sullen u minnelijck ontfangen als sy ver-

[fol. D3r]

hooren die groote trouwe die gy my ghedaen hebt. Doen seyde die Pelgrim: O mijn broeder Alexander ick en mach om groote redenen niet langher vertoeven maer ic bidde u dat ghy my gheeft een cleyn stuck uyt uwen hemde, waer af ick soo veel ghehoort hebbe dat ic het selue mach aen andere toonen, ende ws gedachtich wesen. Doen seyde Alexander: Dat sal ic geerne doen, ende al wat ic vermach met lijf ende goedt dat sal ic v bewijsen. Ende om meerder sekerheyt soo schreef Alexander met zijn selfs hant twee brieven d'een uyt den anderen ghesneden ghelijck houdende, ende hy nam den eenen brief, ende alexander hiel den anderen. Aldus hebben sy oorlof ghenomen, ende den Pelgrim is haestelijck door eenen anderen wech nae Mets ghereyst, ende was eenen dach eer t'huys dan Alexander. Ende doen dede Florentine die Pelgrims cleederen uyt, ende dede weder aen haer selfs cleederen, ende sy maeckte haer cierlijcken toe, verbeydende de comste van haren man.

Dit vernam den Swagher, van Alexander, dat Florentina weder comen was, ende is met grammen moede tot haer ghegaen, segghende O die valsche onneerlijck ende ongetrou vrouwe een schande van ons allen, waer sijdy so langhe geweest Ick en kan niet anders weten dan dat ghy met eenighe andere lichte vrouwen achter lande hebt geloopen comt Alexander weder te lande, ick sout hun segghen en claghen. Doen antwoorden Florentine met saechten woorden: Daer en sal ick niet voor sorghen alsmen die gherechtighe waerheyt seggen sal. Aldus is den dach ten avondt gekomen ende die vrouwe heeft Godt den Heere altijt om zijn Goddelijcke gratie ghebeden, ende sy is te ruste gegaen. Ende des anderen daechs voor den middaghe soo is Alexander in de stadt van Mets gecomen, ende hy is terstondt tot sijnen huyse ende Hove ghegaen, daer hy zijn huysvrouwe vondt, die hem seer minnelijck ontfanghen heeft. Ende als die groote vrienden ende magen van Alexander verhoorden dat hy ghecomen was, soo quamen sy alle hem willcome heetende. Doen ginck hem den swagher segghen, hoe dat sijn vrouwe schandelijc met een anderen langen tijdt wech geweest was. Doen seyde Aleander: Ic hope dattet so niet en is als ghy seght, maer daer af en willen wy nu niet spreken, maer wy willen gaen eten ende drincken ende willen goet cier maken ende vrolijck zijn, en wy en willen nu van gheen onghenoechte spreken.