val ende hy is ghereyst soo langen tijt dat hy ten laetsen quam in dat lant van Loreynen te Mets binnen ende hy logeerde in die vermaertste herberge die inder stadt van Mets was. Ende als den Ridder ter tafelen was gheseten ende soude eten, soo seyde hy: Heer Weert kendy niet een Ridder van deser stadt, geheeten Alexander, die ghetrocken is ten heyligen Lande, en daer is hy ghevanghen, ende daer treckt hy den ploech, ende hy seyde my selve dat hy van deser stadt is, ende dat zijn huys-vrouwe hier woonachtich is is dat alsoo, ick soude zijn huysvrouwe gheerne kennen ende spreken. Doen seyde den Weert tot zijnen gast: Mijnen goede vrient t'is also als Alexander geseyt heeft, en ic kenne hem, ende zijn huys-vrouwe wel, ende den Weert dede Alexanders wijf ontbieden, ende datse komen soude tot zijnen huyse, want daer was eenen Ridder komen van verre lande die haer tijdinghe zoude segghen van haren man Alexander. Doen sy dese bootschap hadde verstaen, so maectse sy haer cierlijcken toe, ende quam in die herberghe daer sy den Ridder seer minnelijck ontfinck naer die maniere des landts, ende sy ghinck doen by den Ridder sitten, ende vraeghde hem naer haeren man Alexander. Doen aensach den Ridder haer weselijcke schoonheyt, ende seyde: O weerde Vrouwe uwen man is ghevanghen in Turckijen, ende hy is in grooter pijnen ende last, want hy gaet dagelijckx gebonden in eenen ploech ende daer sal hy moeten sterven, want hy en mach met gout oft met silver zijn leven niet behouden, maer wildy my ter wille zijn ick sal goede panden stellen, dat ick hem sal verlossen Lacen, seyde sy, ick hope dat alsoo niet en is, maer dat een ander is: maer ick bidde u segghet my doch wat kleederen heeft hy aen, dan sal ick't wel weten oft waer is Doen seyde den Ridder: Hy heeft aen een schoon hemde gheteekent met een root Cruys, dat noyt vlecke ontfinck in twee iaren, daer hy nochtans mede inden ploech altijt heeft ghegaen. Ende als hy niet meer en kan arbeyden, dan salmen hem verbernen oft verdrincken, maer wildy mijnen wille doen, ick sal hem levende tot u seynden. Als dat Florentine hoorde wist sy wel aen het lickteecken dat Alexander haren man was. Doen seyde Florentine: Ick hoore wel, het moet mijnen man zijn leven kosten, oft my mijn eere, aldus wil ick hier verbeyden in mijn eere ende ghevent Godt op, want als't hem belieft salt wel beter werden; het is ooc beter eenen mensche vertoornen dan Godt, t'is beter een lijf verloren dan een ziel, want alle lichaem der menschen, alle gout silver, alle kostelijckheyt, ende alle levende dieren der aerden jae Hemel ende aerde, dit al en is niet te ghelijcken by eender zielen die na Godts beelde gheschapen is, ende met zijnen preciosen Bloede ghekocht is. Als dit den Ridder hoorde scheyde hy van Florentina seer bedruckt van herten ende hy is soo weder naer zijn lant
Auteursrechtvrij