Vrij Nederland. Boekenbijlage 1990

Conservatief weer

De Hongaarse humorist George Mikes heeft met zijn boekje How To Be An Alien een korte cursus geschreven voor mensen die graag zo Engels als de Engelsen willen zijn. Zijn observaties (‘Op het continent hebben de mensen goed voedsel. In Engeland hebben de mensen goede tafelmanieren’; ‘Op het continent heeft men een seksleven. In Engeland heeft men warmwaterkruiken’) zijn uiterst leerzaam. Zo geeft Mikes ook enkele wenken voor de dagelijkse conversatie in Engeland. Deze dient te gaan over het weer. Hij citeert een aantal standaardgesprekjes om uit het hoofd te leren, waarbij de vuistregel is om nooit iemand tegen te spreken. Al hagelt en sneeuwt het, en al worden eeuwenoude eiken aan weerszijden van de weg door zware rukwinden ontworteld, als iemand zegt: ‘Nice day, isn't it?’ dan moet men zonder aarzeling antwoorden: ‘Isn't it lovely?’ Elders in zijn boek legt Mikes uit dat Britse meteorologen, in dezelfde onverstoorbare traditie, het goede weer voorspellen, zoals het zou moeten zijn, en dat allerlei anti-cyclonen van verdachte overzeese oorsprong het hoogstens in de war kunnen gooien, zonder dat het Britse KNMI daar schuld aan heeft. Een prijzenswaardige opvatting. Hoe dan ook, Mikes had gelijk: het weer is een belangrijk onderwerp van gesprek. Clive James heeft, onder de kop ‘Carpenter The Rain King’ al eens een lovend artikel gewijd aan het regencommentaar van BBC-verslaggever Harry Carpenter wanneer het tennis op Wimbledon weer eens te lijden heeft onder de elementen. Harry schijnt urenlang regen te kunnen beschrijven. Voor iemand die geïnteresseerd is in regen, zo vermoedt James, zijn de twee weken van Wimbledon het hoogtepunt van het jaar. Ook James heeft gelijk. Tradities zijn er om te bewaren. Al in Shakespeare regent het immers erg mooi. Het boekje Bluff Your Way In Weather Forecasting (Ravette Books, 62 p., f 11,60) van David Milsted is echter vermoedelijk door Mikes, James, noch Shakespeare als bron van inspiratie gebruikt. Nummer 46 in de serie Bluffers Guides is namelijk zo mogelijk nog zoutelozer dan de rest. De bedoeling van de serie is dat de lezer op half serieuze, half satirische wijze wordt voorgelicht over een onderwerp waarvan hij of zij weinig afweet, zodat er, bij gepaste gelegenheid, goede sier kan worden gemaakt met de opgedane kennis. Meestal gaat het dan om oppervlakkige, maar indrukwekkend klinkende opmerkingen, die niemand kan controleren. Een aardig idee, dat ruimte biedt voor een eindeloos aantal afleveringen. Men is nu aan bluffersgidsen over diverse landen en volken begonnen, dus we kunnen nog even voort. Milsted, gesjeesd kandidaat voor de Liberale Partij, heeft zijn opdracht inzake het weersvoorspellen echter opgevat als een alibi om buitengewoon flauwe grapjes te maken over politiek en, uiteraard, het Britse klimaat. Zo leren we dat de laagste temperatuur ooit in het Verenigd Koninkrijk gemeten, onder een Conservatieve regering werd geregistreerd. En de definitie van ‘windkracht 4’ is ‘Dr. David Owen, die op een openluchtbijeenkomst in Kirkubrightshire, een opleving van zijn splinterpartij voorspelt.’ De rest van de grappen (minimaal tien per pagina) is veelal van nog minder gehalte. Ik zou me, als ik iemand met de bluffersgids van Milsted onder de arm tegenkwam, dan ook snel uit de voeten maken.

NM