Vrij Nederland. Boekenbijlage 1990

Brieven

Canfora

Ook al kan men meevoelen met de frustratie van de heer Braches als lezer van Canfora (zie Boekenbijlage 31 maart) - een klassiek vademecum is per slot van rekening niet onder ieders handbereik - toch ontslaat zijn ergernis hem niet van zijn plicht als recensent de lezer uit te leggen waar het boek over gaat en hoe het in elkaar zit. Nog minder kan hij aan zijn tijdelijke verbijstering het recht ontlenen een goed verzorgde vertaling uit het Italiaans zonder een spoor van bewijs te discrediteren als ‘nauwelijks serieus te nemen’. De aantijging, waarvoor overigens slechts één in onberispelijk Nederlands gestelde zin ter staving wordt aangevoerd, aan het adres van de vertaalster dat niet het Italiaanse origineel, maar de Engelse vertaling ten grondslag zou hebben gelegen aan haar vertaling, zegt voldoende over het kritische peillood dat Braches heet. Vertaalster en uitgever vernamen niet eerder van het bestaan van een Engelse vertaling dan Braches: uit de bespreking die Kees Fens aan haar wijdde (zie de Volkskrant, 12 februari 1990).

Nijmegen,

Henk Hoeks,

uitgeverij SUN

Naschrift Ernst Braches:

Het was mij niet mogelijk het boek van Canfora te bespreken aan de hand van de SUN-uitgave. Ik vroeg me te vaak af wat de auteur nu werkelijk bedoeld kon hebben. Dus raadpleegde ik de Engelse uitgave; die bleek glashelder. Uitgeverij SUN heeft beters te doen dan spijkers op laag water te zoeken. Wil SUN nu werkelijk dat ik voorbeelden publiceer? Het zou van niveau getuigen te erkennen dat SUN de verantwoording draagt, vooral tegenover de vertaalster, het slachtoffer van falende tekstredactie door de uitgever.

De Held

Wie het literair tijdschrift De Held slechts kent uit de rubriek van Eva Cossee heeft nooit geweten wat voor blad het nu eigenlijk was. Telkens als mevrouw Cossee een nieuw verschenen nummer van De Held besprak, kwam het ons voor dat zij het had over een heel ander tijdschrift van een stel Maximale rabouwen en maakte demonstratief geen melding van wat er wérkelijk in De Held viel te lezen; jawel, óók poëzie van de Maximalen, maar óók proza en poëzie van onder anderen Geerten Meijsing, H.H. ter Balkt, A.F.Th. van der Heijden, Hermine de Graaf, Elma van Haren, Wanda Reisel, Herman Koch en Renate Dorrestein. Haar pogingen De Held en zijn medewerkers te schofferen konden soms heel potsierlijk uitpakken. Zo schreef zij in de gedaante van tijdschriftrecensente over het ‘onleesbare proza’ in De Held, terwijl zij als redactrice van uitgeverij Contact een in De Held gedebuteerde schrijfster van dit zogenaamde ‘onleesbare proza’ binnenhaalde.

In haar bespreking van ons afscheidsnummer (Boekenbijlage, 14 april 1990) meldt mevrouw Cossee dat wij door auteurs als Thomas Rosenboom, Bas Heijne en Kristien Hemmerechts aan de lijst van ‘typische Held-auteurs’ toe te voegen, ons blad postuum zouden opwaarderen. Dit is niet waar. Nergens in ons afscheidsnummer staat dat deze schrijvers ‘typische Held’-auteurs zouden zijn. Wél staan deze auteurs in een door ons samengestelde en in juni te verschijnen bloemlezing van jonge. Nederlandstalige auteurs. Heel duidelijk staat vermeld dat deze bloemlezing een algemeen, inventariserend karakter draagt. Het zou mevrouw Cossee sieren wanneer zij zich in het vervolg wat meer aan de waarheid zou houden, ook als zij een tijdschrift bespreekt waar zij toevallig wat minder van gecharmeerd is.

Amsterdam

Jessica Durlacher,

Peter Elberse,

Joost Zwagerman