Cent coups de coeur
‘Geen hitparade, geen lijst van prijswinnaars, maar een persoonlijke keuze van een verzameling individuen,’ ofwel: ‘cent coups de coeur’, zo begint Antoine de Gaudemar zijn korte verantwoording bij Les 100 livres de l'Année, een bijzondere uitgave van het Franse dagblad Libération van 130 grote pagina's waarin de ‘100 boeken van het jaar 1989’ worden besproken (mooi geïllustreerd en vormgegeven in Nederland te koop voor f 14, -). Je vraagt je er onmiddellijk bij af waarom ze het zo hebben aangepakt. Het antwoord rolt er vanzelf uit: om te ontkomen aan de dwingelandij van bestsellerlijsten en prijslijsten. En ook om ruim de gelegenheid te hebben de keuze van een boek te verantwoorden in een recensie van vijftienhonderd of meer woorden en aldus iets tegenover de macht van leuzen en uit zijn verband gerukte ophemelende citaten te zetten. Terug naar waar het om gaat, dat spreekt uit alles in dit nummer. Van de honderd boeken zijn er vierenzestig proza of poëzie uit binnen- of buitenland, zesenveertig essays, studies, biografieën, autobiografieën. Opvallend is dat van die vierenzestig er meer dan dertig vertaald zijn: uit het Italiaans (Italo Calvino, Tommaso Landolfi), Amerikaans (Philip Roth, Eudora Welty, Raymond Carver, Henry James, Toni Morisson, Tennessee Williams, Michel Ondaatje), Russisch (Alexander Bitov, Zamjatin) en verder Elfriede Jelinek, Ludvik Vaculik, Salman Rushdie, Christoph Ransmayr, Stephen Spender, Graham Greene, Mario Vargas Llosa, Camilo José Cela enzovoort enzovoort, een hoeveelheid namen die het vooroordeel zouden kunnen wegnemen dat de Fransen alleen maar Franse schrijvers lezen. Misschien valt het wel te verdedigen dat er meer buitenlandse literatuur wordt gelezen dan ooit.
CP
Auteursrechtelijk beschermd