Subtle voice
‘Good stuff’ oordeelde Seamus Heaney in The Irish Literary Supplement over de gedichten van de al enige jaren in Nederland woonachtige Ierse dichter, prozaïst en vertaler Michael O'Loughlin (1958), van wie recentelijk een eerste verhalenbundel, The Inside Story (Raven Arts Press, 95 p., f 25,45), verscheen. Ook over zijn prozadebuut blijkt de pers overzee te spreken; volgens The Sunday Indepedent is O'Loughlin met zijn verhalenbundel in een klap ‘one of the most subtle and insistent voices in contemporary Irish writing’. Lof te over dus voor O'Loughlin, die in ons land in kleine kring waardering geniet met zijn vertaling van gedichten van Gerrit Achterberg die hem in Ierland in 1988 een onderscheiding genaamd The Poetry Ireland Choice opleverde. Voor zijn eigen poëzie ontving O'Loughlin bovendien een Irish Council Award. Deze staat van dienst maakte nieuwsgierig naar The Inside Story. De bundel telt tien verhalen die onderling nogal van toon verschillen. In ‘Going Home’ betoont O'Loughlin zich een sober verteller, misschien schatplichtig aan Raymond Carver. Er wordt in het verhaal niet veel meer verteld dan over een weemoedig stemmend afscheid van een zijdelingse vriendin in een Spaanse stad waar de ik-figuur door een reeks toevalligheden is veranderd van een bleke, noordelijke toerist in een stadsgnoot die de fijne kneepjes van het (Barcelonese?) stadsleven onder de knie heeft gekregen. Nu de ‘ik’ op het punt staat af te reizen naar de noordelijke thuishaven, beseft hij dat een reizend bestaan hem een ‘thuis’ heeft ontnomen. Dit klinkt wat oudbakken vooreen verhaal, maar O'Loughlin doet recht aan de landerigheid van het steeds uitgestelde en uiteindelijk wat wezenloze afscheid dat de ontheemd geraakte
noorderling neemt. Lang niet alle verhalen in The Inside Story zijn zo sober en ‘kaal’ als ‘Going home’ In ‘The Making of a Bureaucrat’ bijvoorbeeld speelt het straatrumoer van het jaarlijkse Spaanse carnaval een grote rol. De plaats van handeling van de diverse verhalen strekt zich uit over heel Europa. Barcelona, Amsterdam en Dublin. Niet ieder verhaal in The Inside Story is even geslaagd. Zo blijft ‘Prison Diary’, overeen kunstenaar die zich bij wijze van performance afzondert in het Ierse landschap, steken in wat gekunstelde schimmigheden die helaas niet het gewenste effect van vervreemding oproepen. Twee van de verhalen, ‘Traditional Music’ en ‘A Rock 'n Roll Death’, verschenen eerder in vertaling in De Held. Van die twee is het laatste verhaal, over een naar scandaleuze voorvallen hongerende popjournalist die op een sterfgeval met een lugubere achtergrond stuit, het overtuigendst. O'Loughlin bewijst ermee ook met de rol van hard boiled verhalenverteller weg te weten. Voor zover ik kan beoordelen zijn de vertalingen die Michael O'Loughlin maakte van de gedichten van Gerrit Achterberg inderdaad van het niveau dat eraan is toegeschreven. Niet om de geste, maar omdat The Inside Story het verdient, lijkt een Nederlandse uitgave van de verhalen van de Achterberg-vertaler me geen onwelkom idee.
JZ
Auteursrechtelijk beschermd