Vrij Nederland. Boekenbijlage 1990

Brieven

Spijkers met koppen

Carel Peeters als polemist, dat is een treurig schouwspel. Argumenten heeft hij niet, wel een trommel vol povere grappen die, eenmaal te voorschijn gehaald, zich onmiddellijk tegen hemzelf keren. Zo vergelijkt hij in zijn stukje ‘Batavus’ (Boekenbijlage, 24 maart) mijn kritiek op ‘de zin van Kellendonk’ (de Volkskrant, 3 en 14 maart) met die van Droogstoppel op de dichtkunst. Dat is een aardig compliment. De Multatuli-pluizers hebben immers allang uitgemaakt dat Droogstoppels kritiek voor een groot deel de kritiek is van Multatuli zélf. Wat had die man een hekel aan de vaderlandse poëzie.

Zoals we van een paspoort verlangen dat het fraudebestendig is, zo moet een zin ‘Droogstoppelbestendig’ zijn. De eerste zin van De uitvreter, om maar een voorbeeld te noemen, is dat. Maar de zin van Kellendonk is dat allerminst. Misschien vraagt iemand zich af waarom Peeters zich zo druk maakt over een kwestie die hem niets aangaat - ik had niet hem, maar Battus geattaqueerd. Daarom het volgende. Ik heb eens een boek van Peeters besproken, zeker niet ongunstig, maar mij daarbij wel een ogenblik vrolijk gemaakt over een zin die begon met: ‘Als je je leven lang bezighoudt met...’ (Het avontuurlijk uitzicht, p. 21). Daar had een derde ‘je’ bij gemoeten. Maar ja, met ‘je je je’ had die zin geklonken als een auto die niet wil starten.

Carel Peeters is dus niet de eerstgeroepene om de zin van Kellendonk te verdedigen. Dat probeert hij ook niet. Maar die zin herinnert hem wel aan die ongelukkige zin van hemzelf. Hij heeft nog iets met mij te verrekenen. Daarbij komt dat hij indertijd Kellendonks eerste boek Bouwval juichend had binnengehaald. Blijkbaar ziet hij in mijn kritiek op die zin een aantasting van zijn autoriteit als criticus. Dit kan hij niet over zijn kant laten gaan! Elders in hetzelfde nummer - zijn overweldigende belangstelling voor mijn persoon wordt ietwat gênant - komt hij met het plan van een Comité rechte spijkers voor Hans van Straten. Daarmee plaatst hij opnieuw de bal op de punt van mijn schoen: moet dit comité hem soms verlossen van de spijker in zijn hoofd?

Utrecht,

Hans van Straten

Discussie gesloten (Red.)