Vertaald
De heldin van Julie Burchills Ambitie heet Susan Street, is adjunct-hoofdredactrice van de Sunday Best, en bezeten van de ambitie om de baas te worden als de jongste hoofdredactrice van een groeiblad. In de eerste alinea van het boek heeft ze de hoofdredacteur zo juist in bed tot zo'n bijzonder en virtuoos standje gebracht dat hij tegen de opwinding niet bestand bleek: ‘Zijn hart, net als alles bij hem, was zwak, dacht ze, terwijl ze zijn nog warme lippen kuste.’ Maar de eigenaar van het blad, de gigantisch machtige tycoon Tobias Pope (een kruising van Rupert Murdoch, C. Gordon Liddy en Markies de Sade) wil Susan Street alleen benoemen als ze voor hem eerst zes proeven van bekwaamheid aflegt. Die proeven liggen op seksgebied, Susan moet zich in diverse uitgebreide orgiën als hoer laten gebruiken. Popes eerste werk is ook om Susan mee te nemen naar een tatoeëerder die in kranteletters het woordje sold op haar voorhoofd aanbrengt.
In interviews voor- en achteraf verklaarde Julie Burchill dat zij zich min of meer ten doel had gesteld hoe je écht een blockbuster moet schrijven: op z'n Jacqueline Susans en Jackie Collins met véél macht en seks, maar dan zonder het zoetsappige laagje romantiek. Dat Burchill als columniste (van The Sunday Times, inmiddels van The Mail on Sunday) haar pen nogal eens in vitriool doopt, verklaart misschien waarom haar collega-journalisten (en slachtoffers) haar poging in fijne reepjes sneden. Het vervelende voor Burchill, schreef R. Ferdinandusse over Ambition (Boekenbijlage, 11 november 1989), is dat haar critici allemaal in hun uiteindelijk oordeel gelijk hebben: ‘Het is een treurig, tanig en tranig boek.’ De Nederlandse uitgever (Luitingh-Sijthoff, 240 p., f 24,90) houdt het op ‘sexy, onthullend en satirisch.’
Auteursrechtelijk beschermd