Vrij Nederland. Boekenbijlage 1990

Brieven

Ian Buruma

Naar aanleiding van de laatste regels uit het interview van L. Fresco met Ian Buruma in de Boekenbijlage van 27-1-'9 (inhoudende dat volgens beiden ‘onze’ generatie - bedoeld zijn waarschijnlijk de dertigers-veertigers - over een unieke vrijheid beschikt om daar te wonen waar men wil en dat volgens Buruma ‘mensen die die keuze hebben, dan in Mariahoeve gaan wonen, en zich verbeelden dat ze daar ook nog gelukkig zijn’) rijzen de volgende vragen:

1. Hoezo, ‘unieke’ vrijheid voor ‘onze generatie’? Voor welke beroepsgroepen is het volgens Buruma ‘mogelijk naar eigen keuze (ook wat betreft de termijn) in Tokio, Hongkong, New York of enige andere wereldstad te wonen, laat staan in het - in het algemeen zeer dure - centrum daarvan (en daar denkt Buruma aan, althans bij New York)?

2. Waarom gaat het door Buruma in hetzelfde interview uitgesproken standpunt dat het niet zoveel uitmaakt of je in Tokio, Hongkong of New York woont (want ‘je bent thuis waar je je boeken en je vrienden hebt’), ineens niet meer op voor Mariahoeve?

3. Hoe weet Buruma dat onze generatie in Mariahoeve (die deze keuze zou hebben) zich slechts ‘verbeeldt’ daar gelukkig te zijn?

4. Waarom zouden de mensen die die keuze hebben niet gewoon gelukkig kunnen zijn in Mariahoeve? (zeker als zij zouden bedenken hoeveel woonruimte de gemiddelde inwoner van Tokio tot zijn beschikking heeft; trouwens, is de gemiddelde inwoner van Tokio of New York zo veel korter onderweg naar zijn stadscentrum dan die van Mariahoeve naar het stadscentrum van bijvoorbeeld Amsterdam of zelfs Brussel?) Voor een goed begrip: ik heb - hoewel oorspronkelijk afkomstig uit Den Haag (niet Mariahoeve) - de laatste tweeëntwintig jaar daar niet meer gewoond, laat staan in Mariahoeve.

Jakarta,

H.M. de Mol van Otterloo