Tering Stein
The continuing story
De vrees voor een nieuwe hemelvaart op zijn verdieping bleek ongegrond. Toen Termorshuizen, bang dat hem weer een versnapering zou ontglippen, de deur van de meterkast opende stonden de beide Surinaamse lijken er nog even stijf en onbeweeglijk bij als de avond ervoor. Hij kon er niets bijzonders aan ontdekken. Het gedruis was zeker inbeelding geweest. De verhuizing van zijn bureau van werkkamer naar zwembad was met veel gekreun en gekras gepaard gegaan en het geluid was nog blijven naklinken in zijn oren. Dat moest het zijn.
Gerustgesteld ging hij weer achter het bordje zitten waarop stond: Drs. Termorshuizen, directie Bouwconsortium Serviceflats Teringstein.
De naam had hij al. Nu de serviceflats nog.
Door zulke obstakels liet een Termorshuizen zich niet uit het veld slaan. Dat waren kleinigheden. Voorlopig had hij genoeg aan de woning van Eppie en Antje. Dat tweetal zag hij de eerste jaren niet terug. Een terreurgroep, het was nogal wat. Op gijzelingen stonden flinke straffen. En terecht. Er moest toch iéts van orde bestaan. Waar bleef je als iedereen in het wilde weg een beetje ging gijzelen? Enfin, de etage van die twee stond leeg. Het leek Termorshuizen een ideale start. Hij hoefde de flat niet eens als modelwoning in te richten. Alles stond er al. Ondanks de consternatie met Truus en de lijken en het water had hij er genoeg van opgevangen om te weten dat hij zich geen beter interieur zou kunnen wensen. Eikenhouten balken. Kamerbreed tapijt. Meubels met honderdvijftig jaar garantie. Wat wou hij nog meer? Het was geheel publiekgericht.
Als ze nu ook Truus maar eens voor een tijdje gevangen wilden zetten, dan kon hij, bij een stormloop van het publiek, vervolgens zijn eigen woning aanbieden. Hij had tenslotte nog zijn buitenhuisje. Tot op heden had hij daar alleen zijn culinaire festijnen gehouden, maar als vrijgezel kon hij er zich net zo goed blijvend vestigen. Het gaf wel een goede indruk als hij flats verkocht vanuit het groen. Een kantooradres op het platteland, dat gaf een gevoel van vrijheid bij de koper. Een wat kon hij hem dan aanbieden? Een appartement met eigen zwembad!
Termorshuizen schrok op uit zijn mijmering en maakte een notitie. Dit moest hij vasthouden. Dit was een idee dat nadere uitwerking verdiende. Hij zat pas een kwartier in het onroerend goed en had al twee briljante beslissingen genomen.
Eerst nu maar de advertentie voor de modelwoning op eenhoog. Het was gewoon een kwestie van hoe je het bracht. Termorshuizen nam een nieuw notitievel.
Uniek gelegen service-appartement... Met meer dan middelmatige aandacht voor komfort en privacy... Het perfekte resultaat van onze onderzoekingen naar de wensen van toekomstige bewoners... Royaal opgezet... Magnifieke openhaardpartij... Rondom uitzicht... Uniek openplafondsysteem voor ideale air-conditioning... Speciale aandacht voor onze financieringsmogelijkheden... Wij tonen u wat Koninklijk Wonen betekent...
Termorshuizen was tevreden. Hij maakte een notitie dat hij een goudkleurig rooster moest laten aanbrengen voor het enorme gat dat door de overstrominng in het plafond was geslagen. En hij begon meteen aan een tweede advertentie.
Gezellige flat, buiten en toch in de stad... Als rust je liever is dan luxe... Onze prijzen zijn zo concurrerend omdat wij niet aan kostbare marktonderzoeken doen... Overzichtelijk ingedeeld... Ingebouwde allesbrander... Rondom groen... Revolutionair gruyère-plafond met kleine ventilatieunit... Gemakkelijke betalingsvoorwaarden... Haal bij ons alle informatie over Eigentijds Wonen...
Het was een advertentie voor dezelfde flat. Termorshuizen glunderde. Je wist tenslotte iets van marketing of niet.
Opnieuw hoorde hij een eigenaardig geluid in de meterkast. Was het dan toch geen inbeelding geweest?
(wordt vervolgd)
Auteursrechtelijk beschermd
