Tering Stein
25
De heer Termorshuizen had een buitenhuisje waarin hij zich af en toe terugtrok om er toe te geven aan zijn passie zonder weerga en zonder weerwoord. Tegen zijn vrouw zei hij, als het weer zover was, dat hij op bezoek moest bij een interessante cliënt met wie hij na afloop van het oriënterende beleggingsgesprek in een restaurant zou gaan eten. Het werd vast laat. Mevrouw Termorshuizen zag wel in dat een goede cliënt haar man, na een belastingontduikingsadvies, wel een maaltijd moest aanbieden om die vervolgens van de belasting te kunnen aftrekken, anders was het geen goede cliënt.
Een hele dag trok Termorshuizen uit voor zijn verblijf in het huisje buiten. Meteen na aankomst haalde hij het lijk van de dag uit de vrieskist. Voordat het een beetje ontdooid zou zijn was het immers al avond geworden. Dan had je nog maar een paar uur over voor de pret. Hij kon het ontdooide lijk nog wel twee of drie keer opnieuw invriezen, maar daardoor werd het er niet beter op. De geur van ontbinding werd wel steeds aangenamer maar, hoe moest hij het uitdrukken, de plasticiteit raakte ergens zoek. De substantie bood geen verzet meer, dat was het. De morgen en de middag bracht Termorshuizen door met het kijken naar het lijk. Af en toe drukte hij erop om te zien of er al putjes in het vlees achterbleven. Hij was tot de schemering volmaakt gelukkig met deze bescheiden genoegens, want het kwam maar een paar keer per iaar voor dat hij een lijk ter beschikking had. Dat werd hem toegestopt door een arts die in de buurt van zijn tussen het lover en de haagdoorn verscholen onderkomen woonde en die hij door een op zijn maat toegesneden beleggingsadvies voor eeuwig aan zich had verplicht. De arts, die een sleutel van het huis bezat, smokkelde er zelf het lijk naar binnen, wat nu ook weer niet zó riskant was omdat het er meer op een idyllisch pannekoekenhuis met een rokende oven leek dan op een morgue met een elektrische sarcofaag.
Uit dank stuurde Termorshuizen dan een bos bloemen naar de vrouw van de arts, die in het complot zat. Ook had hij haar eens een beleggingsfaciliteit die nog in het experimentele stadium verkeerde laten bezorgen: een bontmantel die je aan twee kanten kon dragen. Zodra je vreesde dat de rechercheurs van belasting je te dicht op de hielen zaten, keerde je hem binnenstebuiten. Dan zag hij er ineens heel gewoontjes uit.
Het was tijdens zo'n middag dat hij ingespannen naar een ontbloot lichaam, ditmaal van het mannelijk geslacht, zat te turen dat Termorshuizen opnieuw een briljante ingeving kreeg. Het gebeurde toen hij starend wegmijmerde boven de balzak van het lijk.
De volgende dag was er al een smaakvolle, maar discrete folder ontworpen. Termorshuizen deed daarin een wel héél lucratief voorstel om zwart geld om te zetten in zaad.
(wordt vervolgd)
Auteursrechtelijk beschermd
