Het is hier erg, in het naaldwoud
Kees Los
Wat is het stil geworden om ons heen. Geen Boniek meer; geen Rocheteau. Ook geen Rummenigge of Lato meer. Het wereldkampioenschap voetbal in Spanje is afgelopen. Oom Daniël kwam onmiddellijk na de finale in beweging. Hij ging de caravan inladen. We zouden naar de natuur gaan.
Even leek het er op dat er gelukkig iets mis zou gaan. Bij het keren reed oom Daniël de caravan dwars door de heg van de buurman. Muurvast zat ie daar. Neef Christoffel ging juichend naar binnen om op België 2 de Tour de France te gaan bekijken. En nicht Joséphine begon haar vriendinnen op te bellen dat de vakantie niet doorging en dat ze dus morgen toch met de spoorwegen naar ponypark Slagharen kon. Maar oom Daniël kreeg de caravan na een tijdje toch uit die heg.
Nu zitten we in een naaldwoud aan de grens tussen Duitsland en Oostenrijk. Tante Jolande zit aan de oever van een beekje. Ze vindt het zo prachtig dat ze het gevoel krijgt dat ze ervan moet zingen. En dat doet ze ook:
‘Is 't wonder zoo met bloem en kruid
Ook 't jonge hart zich open sluit’
't Is verschrikkelijk. Oom Daniël met wie we vorige week nog uren konden praten over de voetbal-uitslagen (en die alles bij elkaar 26,50 gulden verloor bij het wedden met neef Christoffel en nicht Joséphine), oom Daniël zit nu hele dagen op landkaarten te turen. Of hij probeert de benzine-brander op gang te krijgen. Er is geen zinnig woord meer uit hem te krijgen.
We moeten ons van tante verheugen in de bergparkiet die hier nog in het wild voorkomt. Of in het paarse dalkruipertje, dat nog verre familie schijnt te wezen van onze dalia.
Er is hier geen aandacht voor Jan Raas, niet voor Hinault, nog minder voor de Ier Kelly. Het is hier erg. De volgende radio- en televisie-gids kunnen we pas half augustus weer inzien.
■
Auteursrechtelijk beschermd