Geen bier
Marlous Grotenhuis
‘Nee Jolanda, ik wil er ab-soluut geen woord meer over horen. Er wordt op dat feestje van je géén bier geschonken.’
‘Ja maar Ma, luister nou eens...’ ‘Nee Jolanda, luister jij nou maar eens naar mij! Je wordt volgende week zaterdag vijftien jaar en ik vind het helemaal niet nodig dat je dan je klasgenoten bier voorzet.’
‘Maar er komen bijna geen klasgenoten! De meeste jongens zijn allang zestien of zeventien en die drinken op àlle feestjes àltijd bier. Wat geeft dat nou!’ ‘Ja, dat is nou juist het probleem, Jolanda. Die jongens drinken bier en dan gaan ze op de brommer naar huis. En als er nou onderweg eens iets met ze gebeurt? Zou jij de verantwoordelijkheid willen dragen?’
‘Ja maar - zoveel drinken ze toch niet? Ik ga af als een gieter als ik alleen maar limonade mag schenken. Ik zie Geert al! Die zit toevallig in de vijfde hoor! En op de klasseavonden van de vierde...’
‘Jolanda, ik ben niet van plan mijn tijd nog langer aan dit onderwerp te besteden. Als jouw feestje alleen maar geslaagd is omdat er bier wordt geschonken ben je helemaal geen feestje waard.’
‘En jullie eigen feestjes dan? Daar drinken ze ook en lang niet alleen maar bier en ze komen met de auto en...’
‘En dat zijn toevallig geen snotapen van vijftien, zestien of zeventien en bovendien hebben ze wel iets meer verantwoordelijkheidsgevoel en nu ga ik boodschappen doen. Dag kind!’
‘Rotwijf!’ schold Jolanda toen haar moeder de kamer uit was. Hoe kon je nou een feestje geven met alleen maar cola en seven-up? Geert kwam dan vast niet, en Rogier ook niet. Greetje dronk trouwens ook meestal bier. Wat moest ze nou doen? Ma was niet van haar standpunt af te brengen, dat was wel duidelijk. Het feestje niet door laten gaan? Dat kon eigenlijk niet meer, ze had al een aantal mensen uitgenodigd. Bovendien was het toch wel erg leuk om een feestje te geven. Nog maar eens proberen bij Pa vanavond? ‘Pa, ik had een zeven voor m'n wiskunde en die Franse repetitie heb ik ook goed gemaakt.’ ‘Mooi zo. Maar wat hoor ik van je moeder? Ben je van plan om de jongelui volgende week pils te serveren? Ik hoop dat je inmiddels inziet dat dat wel wat overdreven is op jouw leeftijd, en bovendien onverantwoordelijk.’
Tekening Gilles Stoop
‘Ja maar Pa...’
‘Nee Jolanda, ik ben het helemaal met je moeder eens. Je kunt kiezen of delen. Een feest zonder bier of helemaal geen feest.’
Jolanda's vriendin Conny wist raad. ‘Je ouders gaan toch die avond bridgen?’ vroeg ze.
‘Nou, dan kopen we gewoon stiekem een aantal blikjes en tegen de tijd dat je ouders thuiskomen zorgen we dat het bier op is. Geen haan die er naar kraait. Alleen wel duur, blikjes.’
Samen liepen Jolanda en Conny naar de supermarkt. Inderdaad waren blikjes veel duurder dan flesjes, maar, zo giechelde Conny, ze waren dan ook véél handiger. Jolanda vroeg zich af hoeveel ze er nodig had.
Er kwamen zeven mensen van wie ze vrijwel zeker wist dat ze bier zouden drinken. Hoeveel had je dan nodig per persoon? Twee? Drie? Conny dacht toch minstens drie. Ze hadden dus eenentwintig blikjes nodig. Lieve help, wat kostte dat wel niet? Dat werd de rest van de maand extra zuinig zijn en veel babysitten. Maar het probleem was opgelost. En goede raad was inderdaad erg duur!
‘Gefeliciteerd. En dit is van mij en Egbert.’ Geert zoende Jolanda op beide wangen en gaf haar een poster. Ze was er blij mee. ‘Wat willen jullie drinken?’ vroeg ze. Ze noemde verschillende soorten frisdrank op en aan het einde van de reeks zei ze onverschillig: ‘Of bier, natuurlijk.’
Ze wilden alletwee bier. Een tegenvaller, want Egbert stond niet op de bierlijst. Conny diepte de blikjes op uit een speciaal voor dit doel meegebrachte weekendtas. Jolanda dacht even aan haar ouders, die op de vlucht waren geslagen voor het feestgedruis, en die zaten te bridgen. Stel je voor dat ze plotseling vroeg thuis kwamen!
Het feestje was gezellig en tamelijk lawaaierig. Er werd flink gedanst en veel gelachen. Om half elf was het bier op. ‘Sorry,’ zei Jolanda. ‘Ik mocht er maar dertig hebben van m'n ouders.’ Iedereen begreep dat. Conny ruimde alle blikjes op en telde ze nauwkeurig na. Wat een goeie vriendin!
Om kwart over elf kwamen Jolanda's ouders thuis. Ze keken even om een hoekje en zeiden dat het feest tot 12 uur mocht duren. Om half een zaten Conny en Jolanda voldaan op de bank in de huiskamer. Het feestje was uitstekend geslaagd. ‘Zien jullie nou wel dat er helemaal geen bier aan te pas hoeft te komen?’ vroeg Pa.
Vervolg op pagina 46
Auteursrechtelijk beschermd