Mattia Pascal
vervolg van pagina 34
de voortreffelijke vertaling van Jenny Tuin. Behalve de fraaie vondsten, bij voorbeeld in de vertalingen van de rijmpjes die Mattia als kind uit het hoofd moest leren, en in de Nederlandse equivalenten van de vele idiomatische uitdrukkingen, is de vertaling bovendien zeer nauwkeurig, op alle niveaus, ook op het stilistische, waardoor net dát vleugje verleden tijd behouden blijft dat ook kenmerkend is voor het origineel, zonder dat de Nederlandse tekst een gedateerd en archaïsch karakter krijgt; zo wordt de lezer terecht aangesproken met ‘ge’ en niet met ‘U’; Orestes raakt ‘van de wijs’ en niet ‘van de kaart’, Mattia voelt ‘wrevel’ en wordt niet ‘nijdig’, en alle personages zeggen gelukkig ‘pardon’ of ‘excuseert U me’, en niet ‘sorry’.
Het zal duidelijk zijn dat uitgever Peter van der Velden met deze roman en met deze vertaalster een goede keuze heeft gedaan als start voor de Italiaanse Bibliotheek, een project dat op zich zelf al lofwaardig mag worden genoemd, omdat het een poging is enige bekendheid te geven aan de Italiaanse literatuur in Nederland.
■
Auteursrechtelijk beschermd