Een Hollands boek
John Verhallen
Sommige kinderen weten na de lagere school niet goed naar wat voor school ze eigenlijk willen. Ze hangen zo'n beetje tegen die beslissing aan. Over zo'n periode aan het eind van de Lagere School gaat het boek van Imme Dros: De zomer van dat jaar.
Daan weet niet wat hij wil en ook niet precies wat hij kan. Maar omdat zijn vriend Wubbe naar het Lyceum gaat, besluit hij óok daarheen te willen, al is hij er niet helemaal van overtuigd dat hij het ook kan, en hij niet alleen.
De meester en de andere kinderen van zijn klas weten wel dat hij aardig kan tekenen. Maar deze zomer leert hij dat pas goed, evenals etsen. Dat komt door het ‘geitewijf’, een vrouw waar de mensen wel etsen van kopen maar met wie ze liever niets te maken hebben omdat zij zo vréemd is. Zij leert hem niet alleen goed naar dingen te kijken en dat op papier te zetten, maar ook mensen die anders zijn met andere ogen te zien. Hij ervaart door haar ook dat je niet gauw tevreden moet zijn met een aardig resultaat, maar steeds opnieuw moet proberen tot het echt goed is.
Het ‘geitewijf’ uit het boek van Imme Dros heeft echt bestaan. Er is een mooi boekje over haar verschenen, uitgegeven door boekhandel ‘Het Open Boek’ in Den Burg, Texel. Het geitewijf heette in werkelijkheid Souwtje de Wijn en ze leefde van 1888 tot 1969 op Texel. Dit is een ets die ze gemaakt heeft
Dit speelt zich allemaal af op het eiland Texel nog vóór de tijd dat het in de zomer werd overspoeld door toeristen, toen de veerboot nog naar Oudeschild voer. Ook bestaat in het verhaal de Texelse HBS nog niet zodat de Texelaars in Den Helder naar het Lyceum moesten.
Het boek is niet afgelopen als de school weer begint maar duurt tot het echt herfst wordt. Zo kom je al lezend ook nog te weten hoe het met Daan op het Lyceum gaat, hoe hij verliefd wordt en hoe hij langzaam ‘groot’ wordt. Toegegeven, er gebeurt wel erg veel deze zomer, maar er is een samenhang tussen allerlei zaken die de schrijfster heel duidelijk laat zien.
Aan het eind van het boek mag Daan dan eindelijk van het geitewijf zijn naam onder een tekening zetten. Hij heeft iets bereikt; hij is iemand. Daarmee wordt de hele voorgaande periode afgesloten. De zenuwachtige Daan die niet uit zijn woorden kon komen, is veranderd. Hij denkt anders over zich zelf en over anderen. Dat heeft Imme Dros allemaal heel duidelijk beschreven. Zij laat ook zien hoe moeilijk het leven in een dorp waar iedereen je kent kan zijn.
Niet iedereen die dit boek leest zal in Daan zich zelf herkennen. Dat hoeft natuurlijk ook helemaal niet. Dat rare gevoel als de school waar je zolang op hebt gezeten, afgelopen is, dat gevoel herkent iedereen, jullie toch ook?
Auteursrechtelijk beschermd