Vrij Nederland. Boekenbijlage 1981

Lioni, wanhoop niet!

De aardbeving, een stortvloed van lawaai,
brengt tallozen de dood.
Iemand rent weg,
iemand valt.
Een huis stort in,
je hoort gejammer,
die leeft; die is dood.
De een is zwaar gewond, de ander amper.
Een groot gebouw zakt in,
't Lijkt wel een pudding.
Mensen stikken en sterven
een enkeling zonder een woord.
Help! roept iemand. Niemand die 't hoort.
Gejammer. Het hart doet je pijn.
Een man heeft familie onder het puin liggen;
hij rukt de haren uit z'n hoofd, uit wanhoop
Je hebt er, die, bijna gek geworden,
ook dood willen.
Een grote stofwolk stijgt op in stad en land;
geween, gejammer,
dat haast nooit ophoudt.
Het leven wordt triest,
vele kinderen worden wees,
de kleintjes roepen om hun moeder.
Niemand geeft antwoord.
Ze huilen verschrikkelijk.
Misschien is er iemand met medelijden
Die de kleintjes oppakt en meeneemt.

groepsgedicht van de leerlingen van de scuola media in Lioni, 18-12-'80