recensies
Hector Malot, Alleen op de wereld
Als Keesje een voetbal heeft (f 36,95 Lammerts & van Buuren) met daarop de handtekening van Marco van Basten (echt waar), is dat voor Keesje een bezit om voor te vechten. Als er op een dag een zware verhuisauto over zijn bal rijdt en de lege platte voetbal aan het hete asfalt vastgeplakt laat (het is zo'n uitzonderlijk warme augustusmiddag), is Keesje weken ontroostbaar. Of neem nu Karel. Zeven jaar. Olijk en mollig gezichtje. Gisteren uit het ziekenhuis gekomen na een geslaagde oogoperatie. Karel kan voor het eerst van zijn leven zien. Als Karel achter de eerste voorjaarsvlinder het huis uit fladdert en pardoes het kanaal in loopt waar hij door een wrede schipper wordt uit gevist en in een donker scheepsruim wordt opgesloten, waar hij nooit meer uit mag omdat hij er altijd de immense wanden en de vloer moet schrobben, als dit gebeurt (en deze dingen gebeuren), dan zou een mens toch in de war raken?
Maar gelukkig zijn er ergere dingen, sprak de heilsoldate na een leven vol strijdliederen en dienstbaarheid met soep, zeep en redding.
Deze ergere dingen kunnen we lezen in Alleen op de wereld. Een prachtig moralistisch werkje van Hector Malot, waarin het verhaal van Remy verteld wordt. Remy wordt opgevoed door moeder Barbarin. Zij is een vrouw die op kille en regenachtige winteravonden de koude voeten van Remy in haar handen neemt en net zolang wrijft tot deze weer warm zijn. Verder veel anijsmelk en knappend haardvuur. Op een dag gaat de koe in de schuur achter hun huisje dood en is er niets meer waarmee de arme Barbarin en haar man hun vondeling-kindje kunnen voeden. Remy wordt verkocht aan de stokoude Vitalis met zijn honden en het aapje Jolie-Coeur. Wekenlang barst Remy bijkans van verdriet. Alleen de honden bieden hem 's nachts in debermen langs de weg een beetje warmte. Remy sluit vriendschap met Capitan, de brutaalste van de vier honden die tijdens de eerste nacht onder de sterren zijn tranen weglikt en hem zijn natte hondesnoet liefkozend tegen de wangen vlijt. Vitalis, Capitan, de andere honden, Jolie-Coeur, ze gaan allemaal dood. O eindeloze herfst, wie nu geen huis heeft blijft de hele winter zwerven. En zo vergaat het Remy. Toch ziet hij kans om in de barre winter wat geld bij elkaar te sparen. Dit geld is bestemd voor moeder Barbarin, zodat zij een nieuwe koe kan kopen. Als Remy na lange jaren van kommernis voldoende geld bij elkaar heeft gespaard en hij op het punt staat om moeder Barbarin te ontmoeten en haar het geld te geven, wordt zijn schat gestolen. En zo komt er geen einde aan deze lijdensweg.
Vooral de engelachtige goedheid van Remy, die na zoveel tegenslagen en ontberingen altijd weer met opgeheven hoofd nieuwe ellende tegemoet treedt is verfrissend en stemt de lezer goedgemutst. Hierdoor is Alleen op de wereld een boek dat zich, ondanks de troosteloze uitzichtloosheid die er veelvuldig in beschreven wordt, goed voor het slapengaan laat lezen. Vooral omdat er in het leven van Remy iedere keer weer anderen binnentreden die er nog belabberder aan toe zijn. Gelukkig maar.
Bastiaan Verboom
Auteursrechtelijk beschermd