Vooys. Jaargang 10

Brief van een lezer

Utrecht, 6 januari 1992

Geachte redactie,

Graag uw aandacht voor het volgende.

Mijn vriendin studeert algemene letteren en heeft een abonnement op uw blad. Ik zit zelf op de Versfelt (MTS) en heb eigenlijk geen tijd om het te lezen. Het meeste interesseert me ook niet zo en dan heb ik gewoon het geduld niet om het uit te lezen.

Toen wij terug kwamen van vakantie lag er een nieuw nummer op haar kamer, over postmodernisme. Ik maakte nog een grapje over massa-ontslagen bij de PTT waar ze wel om moest lachen, maar toen ik me in de douche stond af te drogen riep ze dat er een brief van Marco van Basten in stond! Nou daar was ik wel benieuwd naar! (Ik heb namelijk op dezelfde middelbare school als Marco gezeten.) Ik moet u eerlijk bekennen dat ik er niet veel van begreep. Marco is natuurlijk een slimme jongen die daarom ook veel geld verdient, maar dit had ik niet achter hem gezocht. Misschien heeft hij veel gelezen toen hij zo lang geblesseerd geweest is of zo. Of heeft hij ook een vriendin die studeert of gestudeerd heeft?

Eind vorig jaar was er weer een nieuwe Vooys. Mijn vriendin zei tegen me: nu staat er een stuk van Sören Lerby in! Dat stuk vond ik al veel beter! Lerby kent de Nederlandse taal vast niet goed genoeg om net zo moeilijk als Marco te kunnen schrijven, moest ik bij mezelf denken. Het scheelt ook dat ik die Nico Scheepmaker ken van zijn stukjes in het Utrechts Nieuwsblad en van dat taalspelletje op de televisie. Leuke man wel.

Nu vraag ik mij af: gaat u vaker voetballers vragen om in uw blad te schrijven? Dit vind ik namelijk een heel goed idee. Zo leer je ze eens van een heel andere kant kennen. Een heel onverwachte kant mag je wel zeggen!

Ik heb een verzoek aan u. Zelf ben ik Feyenoord-fan, altijd al geweest ook. (Daar kijkt u misschien van op daar uw keuze voor Marco en Lerby op een lichte voorkeur voor Ajax wijst.) Gelukkig kun je weer voor je Feyenoord-hart uitkomen zonder je in een hoekje te gaan zitten schamen. En dat komt vooral door één man en die man heet: John de Wolf. Ik vind John de Wolf een van de beste voetballers die er op de Nederlandse velden rondlopen. Hij is hard maar altijd fair. Zijn tomeloze inzet is een voorbeeld voor anderen en teamgeest gaat bij hem altijd boven eigenbelang. En als hij eens scoort, dan kun je zien dat hij echt

[p. 86]

blij is, heel anders dan die verwende jochies van Ajax. Bovendien vind ik John de Wolf mooi: lang haar kan een man best mooi staan, als je het maar verzorgt. Ik hou van John de Wolf, dat mag u gerust weten. Hij doet me iets wat ik nog nooit bij een man gehad heb en ik wil me daar niet voor schamen. Ik droom ook regelmatig van hem. Mijn vriendin vindt dit allemaal een beetje raar, maar ze doet haar best om het te begrijpen.

Wat me nu zo leuk lijkt is dat u John de Wolf eens zou vragen wat te schrijven voor uw blad. Ik weet wel dat John de Wolf een gewone jongen is, die een normaal salaris verdient op de Nederlandse velden, heel anders dan Marco en Lerby en daarom misschien niet zo interessant voor u, maar schijn kan bedriegen! U zult nog opkijken waar zogenaamd ‘eenvoudige’ mensen niet mee voor de dag kunnen komen als ze voor een nieuwe uitdaging komen te staan. En vergeet niet dat John de Wolf ook humor heeft zoals iedereen bij Barend en Van Dorp heeft kunnen zien! Het lijkt me fantastisch een blik te krijgen op de lezende mens achter de topvoetballer John de Wolf. Ik weet zeker dat hij zijn simpele en agressieve image niet verdient!

Mijn vriendin zegt dat er nooit ingezonden brieven in uw blad staan. Misschien dat u eens een uitzondering zou kunnen maken: wat zal ze opkijken. Maar het belangrijkste is natuurlijk mijn verzoek: geef John de Wolf een plaats in uw blad, die ruimte en eer verdient hij. JOHN DE WOLF FOREVER!

Met vriendelijke groeten,

Jeroen de Vos

(ik kan er ook niets aan doen)